Mrs. Gorzka

Choć to tylko tak mały znak, to z całą pewnością nie można udawać, że go nie ma. Zwiastuje zdecydowanie coś, co wkrótce się wydarzy. Z całą pewnością. To zupełnie inaczej niż w przypadku wszystkich innych, mniej i bardziej urojonych znaków z zaświatów, które każdy sobie sam wyobraża tylko po to, żeby swoje życie uczynić bardziej ciekawym i skomplikowanym. No bo przecież to spojrzenie coś musiało znaczyć, ten gest był na pewno skierowany w naszą stronę, a ta rozmowa nie wydarzyła się zupełnie przypadkowo. Nawet ta sukienka, którą założyła pewna znana eminencja, ma jakieś ukryte znaczenie. No i przynajmniej mają o czym pisać plotkarskie portale. Uwielbiamy wynajdować, szczególnie w swoim życiu, sytuacje, które wydaje nam się, że nie wydarzyły się przypadkowo tylko właśnie po coś. Nic nie dzieje się bez przyczyny, podobno, ale czy na pewno? A gdybyśmy nie podjęli wyzwania to co? To już nic by nie było, czy może wydarzyłoby się coś zupełnie innego? Może coś dużo bardziej ciekawszego? Jakko...

Łapanie się czegokolwiek jest zupełnie bez sensu. Jak już się załapać, to czegoś, co przynajmniej trzyma się lepiej od ciebie. Albo przynajmniej stwarza takie pozory. A fason można trzymać aż do końca i nigdy się nie dowiedzieć, że ten ktoś tak naprawdę trzymał się tylko... ciebie. Ale o tym też przecież nikt nie musi się dowiedzieć. Ostatecznie i tak wychodzi na to, że wszyscy i tak jakoś tam się trzymają. Mrs. Gorzka kiedyś próbowała złapać się wątłych traw na stromym brzegu rzeki, ale wszystkie były tak słabe, że wyrywały się z suchego piasku całkiem z korzeniami, a ona czuła na nogach coraz wyżej sięgający silny, rzeczny nurt. I za każdym kolejnym krzaczkiem myślała, że to już, że w końcu uda jej się wydostać się na brzeg, bo ten chwast wygląda całkiem mocno, ale nic z tego. Każdy jeden pozostawał jej w małej dłoni, a ona oddalała się coraz bardziej od brzegu. Dopiero czyjaś ręka, która przypadkiem się tam znalazła, wydobyła ją z tej czarnej głębi. I nie stało za późno. A wokół trw...