Mrs. Gorzka

Miało być o czymś zupełnie innym, ale będzie o ogniu, bo Mrs. Gorzka zeszła bardzo głęboko - może nie w głąb siebie (a może i też) ale przede wszystkim tam, gdzie istnieją ogromne pokłady węgla. A wcześniej jej się śniło, że rozpala ognień na czyjejś dłoni. A ona myślała, że tam już wszystko wygasło, a wystarczyło przyłożyć tylko niedużą słomkę, aby zapłonął ogień. I ktoś zatroszczył się nawet o opał, żeby było czym dokładać. I ona się cieszyła z tego ognia, zresztą jak zawsze, bo zrobiło się jasno i ciepło, tak jak ona lubi. Więc znowu się cieszyła we śnie. A potem zeszła głęboko, tam, gdzie wydobywa się węgiel, który miliony lat powstawał z roślin, aby potem ogrzewać domy i sprawiać, że ludzie tłoczyli się przy piecach, wpatrywali się w ciszy w żarzące węgielki i rozmyślali, a potem pili gorącą herbatę z czajników zdjętych z fajerek i cieszyli się tym osłodzonym kilkoma łyżeczkami cukru jasnobrązowym napojem.  Pokłady węgla w Polsce powoli się kończą i nawet osoby, które od lat nie ł

Czy to już wiosna? - Nie, jeszcze nie... tak jakby wraz z wiosną miało się coś zmienić... Jeszcze trochę i pszczela rodzina przyleci na leszczynę i hałasu narobi. Najpierw owady będą się jak szalone uwijać przy tych zwisających, brązowych dżdżownicach, a potem przylecą pić wodę tak łapczywie, że niektóre się nawet potopią. A drzewo jeszcze długo będzie takie gołe stało, nim w zieleń na powrót się ubierze. A Mrs. Gorzka będzie tak patrzeć na te pszczoły i zastanawiać się, skąd w nich tyle życia! A no jak się tyle miesięcy przespało, to nic dziwnego, że i fruwać się chce, jeść i pić. I bardzo dobrze - nie wszyscy muszą się w tym samym czasie radować i weselić - pesymistyczne typy są równie ważne w przyrodzie, co i śpiące pszczoły. Jakaś równowaga w końcu musi być. Zapewne jednak coraz cieplejsze dni i wieczory obejmą i rozczulą nawet najbardziej zatwardziałe skorupy - wylezą ze swoich pancerzy, gdy nikt nie będzie widział i oddadzą się rozpuście, żeby się potopić jak te pszczoły. Czy jed