Mrs. Gorzka

       Nic mi nie przychodzi do głowy, mogłaby Mrs. Gorzka powiedzieć, ale zamiast tego siada i myśli. Lepiej myśli się w pozycji siedzącej lub stojącej, najgorzej myśleć na leżąco, a Gorzka właśnie to uprawia codziennie rano w łóżku, zanim zadzwoni budzik. Okno od wschodu sprawia, że budzi się znacznie wcześniej i myśli. A po jaką cholerę? Nie lepiej po prostu wstać i coś zrobić, cokolwiek, zamiast leżeć i myśleć. Statystycznie obserwacja wschodu słońca, szczególnie na świeżym powietrzu, powinna wprawić ją w pozytywny nastrój, ale Gorzka jest poza statystykami, Gorzką trudno objąć czymkolwiek. Zamiast więc myśleć, lepiej wstać. Stojąc lub chociażby siedząc, myśli w głowie układają się inaczej, bo po pierwsze nie patrzy się w sufit, ścianę lub lustro, tylko daleko przed siebie i można ujrzeć coś ciekawego, na co wcześniej nie zwróciliśmy uwagi, a to tam zawsze było. A po drugie można patrzeć też blisko i też się może okazać, że i tego też wcześniej nie widzieliśmy. I po trzecie z

     W tygodniu było już uporczywe słońce, które świeciło Gorzkiej natrętnie prosto w oczy, że musiała przysłaniać je ręką. Idąc, uderzała już głową w zielone pączki, a butami szurała po młodych pokrzywach i stokrotkach. W ulubionym miejscu jeszcze nie było żółto, na razie tylko delikatnie zielono. Nie było też jeszcze tego dusznego, słodkiego zapachu z tych maleńkich białych płateczków, zwanych pospolicie kutarbą. Teraz jeszcze dominuje świeży zapach budzącej się ziemi i lekko słodko-gorzki rozwijających się wszelakich zielsk. Tylko tam gdzie stoi woda, unosi się nieco zgniły zapaszek, ale tylko patrzeć, jak buchnie hmm... świeżością? Nowym życiem?  Tam gdzie wcześniej gniło, tam potem najbujniej rośnie. Tak, te pokrzywy będą Gorzkiej sięgać do pach, a trzciny i inne bliżej niezidentyfikowane rośliny dużo ponad głowę. Nie słychać już teraz przeraźliwych żurawich wrzasków, ale każdemu krokowi Gorzkiej towarzyszy bąk. (Tak go sobie Gorzka nazwała.) Niezwykle namiętnie odzywa się p

       Mrs. Gorzka dziś jeszcze w łóżku zrobiła się głodna. Czy to zasługa słońca, wyższej temperatury, czy może postu, tego Gorzka nie wie. Tak czy siak, obudził się w niej delikatny apetyt. Co tu jednak zjeść, jak czasu mało? Płatki błyskawiczne z prędkością światła pojawią się na stole, ale płatków brak, bo ostatnio wyklejała nimi mozaikę, a mleko wypił kot. Wszystko inne wymaga mniej lub więcej czasu. Więc może kanapkę?  Tak, Gorzka zrobiła sobie kanapkę. A potem przypomniała sobie, że ona przecież dzisiaj nie pracuje, więc po kiego diabła wstawała tak wcześnie i jeszcze do tego zrobiła sobie śniadanie? A tak, przecież poczuła głód... To całkiem naturalny odruch, że gdy jesteś głodny, to sięgasz po jedzenie, gdy chce ci się pić,           to pijesz, pragniesz snu, to starasz się położyć, gdy chcesz tańczyć lub śpiewać to... no właśnie co? Tańczysz? Śpiewasz? A gdy chcesz ryknąć porządnie tak pełną piersią, to ryczysz? Pewnie tak,       ale tylko gdy nikt nie widzi i nie sł

         Patrzy Mrs. Gorzka w swoją klawiaturę z rana, palce delikatnie rozciąga nad nią, jakby coś czarować chciała, a tu nic. Ona milczy. Nawet usta zacisnęła w kreskę, że nawet jednego zęba nie widać. Jak zaklęta milczy. A to ci łajza jedna, ani mru mru... Gorzką zamiast nosić, senność zaczyna ogarniać, kawę więc sobie zaparzyła i siedzi. Pasjansa sobie włączyła i tak przekłada te karty, i znów sen ją morzy. Może by tak coś pooglądać, posłuchać, może wtedy coś przemówi. I takie chwile są najgorsze, bo Gorzkiej straszne głupoty do głowy zaczynają przychodzić. Z drugiej strony znowu, przynajmniej się ze sobą nie nudzi... Najpierw pomyślała o dentyście. Że musi umówić sobie wizytę. Okazało się bowiem, że Gorzka musi usunąć zęba, a pewnie nawet dwa. Te, co to wyrastają człowiekowi, jak zaczyna mądrzeć. No i chyba w końcu nadeszła odpowiednia chwila, bo już tak długo zwleka, że jeszcze coś ją zacznie boleć. Ale to będzie jej pierwszy raz! Musi poszukać jakiegoś forum z odpowiedni