Mrs. Gorzka

Gdzie ty się podziałaś Mrs. Gorzka?  Ciekawe co tam się dzieje na tych bagnach. O tej porze zazwyczaj kładą się tam grube pajęczyny, na których krople rosy wyglądają w trawie jak małe tęcze, a nici prężą się w popołudniowym słońcu pokazując jak to silne są i potrafią się oprzeć podmuchom wiatru. W miękkim podłożu leśnych mchów, traw i ściółki pokazują się pomarańczowe rydze wysuszone promieniami słońca, ale gdy je wyjąć, to pod spodem są wilgotne i soczyste i lubią na nich przysiąść ślimaki. Zbierałaś je zawsze do kieszeni, bo zapominałaś torby. A jak zapełniłaś całe kieszenie, to resztę wkładałaś w bluzę, która potem zawsze była brudna i przyjemnie pachniała leśnym runem. Czy tam tak jeszcze jest, czy może wszystko się zmieniło przez ostatnie miesiące? W starorzeczu odzywały się jeszcze niezidentyfikowane ptaki, albo zaszumiał bóbr w trzcinach. Przebiegały młode sarny, zupełnie już bez mamy i wystraszone nie zatrzymywały się nawet na chwilę, żeby wywęszyć niebezpieczeństwo.  ...

Kiedyś musiała nadejść ta pora. Jak co roku zresztą. Na stole stoi prawie pełna szklanka piwa i nic z niej nie ubywa. Piwo tylko dziś ma jakiś strasznie gorzki smak, zupełnie jakby to nie piwo było, tylko jakaś potworna czara goryczy. A to wszytko przez twarde lądowanie. Po miesiącu urlopu nadeszła pora powrotu do rzeczywistości, która przypomina jakąś upiorną wędrówkę po trzęsącej się i zawieszonej w próżni kładce z dziurami, a wokół nie ma nic, za co można by się przytrzymać. Powrót do bycia. Dzisiaj już udało się złapać równowagę, chód jest prawie ten sam, nikt już dziwnie nie patrzy, nie pyta i nie zastanawia się, dlaczego ta pani przestała robić wciąż te same zakupy. Czyżby przestała jeść!? A przecież są wakacje. Mniej się je i mniej się pije, mniej się kupuje i pewnie też mniej się myśli. Głosy rozsądku gdzieś się tam głębiej zagrzebuje, a jak się odzywają, to się im grozi paluszkiem, jak małym i niesfornym dzieciom.  Ale Mrs. Gorzka nie jest sama - gdzie by nie wejść, tam ra...