Domiszcze

Dom z duszą to określenie, które dotyczy przede wszystkim starych domów. Trudno jednak sprecyzować dokładnie, o jaką duszę chodzi i w jaki sposób ma się to objawiać. Czy chodzi tylko o to, że dom był świadkiem życia kilku pokoleń, a jego wnętrze przesiąkło emocjami i atmosferą panującą wśród domowników? A może chodzi jeszcze o to, że dom z duszą to ten, który przemawia do lokatorów na różne dziwne sposoby szczególnie nocami i wtedy jeszcze, gdy we wnętrzach panuje cisza i spokój? Co jednak, gdy głos jego duszy staje się coraz bardziej donośny i zatrważający, a domownicy nie mogą odnaleźć jego źródła? Czy taki dom to już dom nawiedzony i niemożliwym jest wyjaśnienie, skąd biorą się te wszystkie dziwne dźwięki i odgłosy, które przyprawiają o szybsze bicie serca?

Wnętrza starych domów nocami spowite są prawie zawsze nieprzeniknioną ciemnością, czego przyczyna tkwi przede wszystkim w małych oknach z okiennicami, ciężkich drzwiach, spadzistych dachach i praktycznych zakamarkach z co najwyżej małymi świetlikami, które często pełnią funkcje sypialni. Drewniane podłogi i schody prowadzące na górę uginają się pod stopami wydając przy tym skrzypiące tchnienia, jakby chciały dodać otuchy stąpającym po nich domownikom. To skrzypienie jest nawet przyjemne, dopóki towarzyszy naszym krokom, bo gdy budzi nas w środku nocy, staje się coraz bardziej niepokojące. Uderzanie deszczu o drewniane klepki na dachu wydaje się przyjemną kołysanką, ale do czasu, gdy zaczyna przypominać ostrożnie stąpające na strychu kroki na niezamieszkanym strychu. Natomiast gdy w dolinę dostanie się wiatr, to wydaje się, jakby ktoś otwierał te stare i ciężkie drzwi albo tylko usiłował je otworzyć. To wszystko niby wytłumaczalne, ale w nieprzeniknionych nocnych ciemnościach zaczyna być coraz bardziej niepojęte i niepokojące, bo przecież dziś ani deszczu nie ma, ani nawet wiatru, więc skąd te trzaski, piski i westchnienia i skąd kroki na zupełnie niedostępnym strychu, na który można dostać się tylko po zdjęciu dachu? Czyżby dom był nawiedzony? Pierwsze czego szukamy, to historii domu. Dowiadujemy się o jego byłych mieszkańcach, o ich trudnym losach wpisanych jeszcze w czasy jednej i drugiej wojny. Przed naszymi oczami rysuje się postać kobiety, mężczyzny, a może nawet całej rodziny, którzy zmagali się z różnymi przeciwnościami. Jaki to jednak ma związek z tym, że dom nocami próbuje coś do nas powiedzieć? Oczywiście żaden.

Kuny - to jedyne racjonalne wytłumaczenie nocnych kroków pod dachami - tylko w ten sposób można wytłumaczyć donośne kroki przemierzające przestrzeń między sufitem i dachem. Tak, z tym wytłumaczeniem można już spokojnie zasnąć, bo skrzypienie schodów i podłóg bardzo łatwo wytłumaczyć wciąż pracującym starym drewnem, które jeszcze przez całe wieki będzie tak ciężko oddychać. Wierzymy więc w kuny i inne naturalne przyczyny, co ostatecznie pozwala nam spokojnie każdą noc przespać, oczywiście do czasu, dopóki nie spotkamy się z czymś zupełnie jeszcze innym, nowym i niepojętym.