Łowy

Dziś będzie strasznie tendencyjnie, więc proszę z dużym przymrużeniem oka. Kto czytał "Dekameron", ten wie, o co chodzi. Nie takie rzeczy zresztą zdarzały się na tym blogu, Gorzka musi odpocząć troszkę. 

Miała na sobie tę sukienkę. No właśnie tę sukienkę. Na cienkich ramiączkach i dopasowaną w pasie, że każdy kto patrzył, to zatrzymywał wzrok właśnie w tym jednym miejscu – tam gdzie kończyły się albo zaczynały ( to już zależy, co kto woli) – wcale nie takie małe, białe guziki. To z pewnością mógł stwierdzić, że by sobie z nimi poradził. I to już było bardzo wiele, bo ona z tymi guzikami usiadła akurat przy nim, a dół sukienka miała rozkloszowany i jak siadała, to jej tak ładnie spływała po bokach, że akurat smukłe łydki było widać i jeszcze kawałek uda. Wejrzała mu głęboko w oczy tymi swoimi brązowymi i zamrugała niewinnie jak dziecko, ale może mu się tylko przewidziało. Nad górną wargą miała kropkę z truskawkowego loda, którego właśnie zjadła. Taką samą kropkę miała też na dłoni przy kciuku i na sukience w okolicach tych wyższych nieco, wypatrzył ją, choć nie powinien tam zaglądać, ale nie zdołał tak długo wytrzymać jej wzroku i musiał gdzieś umknąć, a że akurat tam, no bo gdzież by indziej. Próbowała zetrzeć tę kropkę z dłoni, a on sobie pomyślał, że właściwie to mógłby ją zlizać. Tylko że ona właśnie zaczęła rozmowę. Powiedziała coś niezwykle interesującego, on też odpowiedział coś interesująco, a potem patrzył jak jej się te czerwone usta nie zamykały od śmiechu i od słów. Jakoś jej noga znalazła się bliżej, że ręką wyczuł fakturę tego materiału w drobne kwiatki. Wyjątkowo miękki był w dotyku. Jakoś zaraz jego dłoń zaczęła się bawić tym cholernym guzikiem, ale skąd się tam wzięła, to on nie wie. I już właściwie byli tak blisko siebie, że zapachniało mu słodkimi truskawkami z bitą śmietaną. I już ich prawie próbował, gdy niespodziewanie zaleciało mu czymś zupełnie innym. Czymś zdecydowanie bardziej słonym i tłustym, ale równie smacznym. Odwrócił głowę od truskawek na chwilę, ręki z guzika nie zabrał i w chwili, gdy udało mu się go nareszcie odpiąć, tak intensywnie zapachniało mu jajecznicą, że się po prostu obudził.

Niemożliwe że jajecznica, i to na boczku. Odkąd z mamą siedzi w domu na kwarantannie, nie jedzą nic innego niż chleb z margaryną na zmianę z dżemem i pasztetką ze słoika. Obiad jest trzyzmianowy: kasza, ryż, makaron i sałatka z octem też ze słoika. A tu truskawki ze śmietaną mu zapachniały i jajecznica. Była ona w tej właśnie sukience i lody truskawkowe, to jasne, ale skąd jajka? Słychać było mamę w kuchni, ale ona tam rzadko bywała ostatnio. To stamtąd pachniało boczkiem. Zerwał się z łóżka, by zobaczyć, co w kuchni.

Mama smażyła jajecznicę. To jakiś cud się zdarzył. Tylko skąd jajka i boczek? Podszedł do mamy i zajrzał jej przez ramię. Na patelni akurat rumienił się boczek, skwierczał i cudownie pachniał, a ona wylewała na to chyba z dziesięć wybitych żółciutkich jaj. Patrzył, jak miesza wszystko aż do ścięcia, byle nie za długo, żeby nie wysuszyła jej za bardzo.

• Mamo, skąd to?
• A wiesz, że sama nie wiem. Chyba się komuś żal nas zrobiło, że my tu tak siedzimy i nie możemy wyjść, i zostawił na schodach przed drzwiami boczek i jajka i chleb, jak to dobrze mieć takich sąsiadów, niech im Bóg w dzieciach wynagrodzi...

Nie przyznała mu się, że z rozpaczy i bezczynności wykradła się cichaczem do sąsiada szopy. Stado kur nawet na nią nie zagdakało. Kogut tylko przypadkiem przez sen chyba cicho zapiał, na chwilę odemknął jedno oko, ale że kwoki nie hałasowały, to przymknął je z powrotem. Siedziały grzecznie na grzędach, jakby na nią czekały. Domyśliły się chyba, że człowiek w potrzebie przychodzi. Pozwoliły się jedna po drugiej delikatnie unieść, żeby ręka mogła wyciągnąć świeże jajko. Nawet coś tam do nich mówiła po cichu, a one jakby rozumiały i kiwały łebkami. Sąsiad będzie łamał głowę, czemu kury mu przestały nieść, że ani jednego jajka, ale może podsypie im co lepszego, żeby lepiej niosły. Podniosły jej się morale, że taka z niej spryciara, nikt nic nie zauważył, nie usłyszał, a śniadanie w torbie było. Udana akcja zdobycia jedzenia, dodała jej animuszu i pomyślała, że do tych jaj to by jeszcze coś się przydało. W lodówce tylko margaryna. Postanowiła więc ostrożnie podejść do sklepu, ale że wcześnie jeszcze było, to stwierdziła, że zapuka właścicielowi w okno. Nocnym pijakom zawsze otwiera, gdy im wina braknie albo piwa, to jej może też. Niespokojnie ogladała się, czy może jaki patrol nie jedzie, bo odkąd wiedzą, że ktoś na kwarantannie, to co rusz przejeżdżają. Udało jej się jednak przemknąć pod sklep. Obeszła go i od drugiej strony zapukała delikatnie w okno. Nikt nawet nie wyjrzał. Uderzyła więc mocniej i wtedy dobiegł głos ze środka: "że nachlać się kutwy nie możeta", ale okno się otworzyło. Sklepowy oczy przecierał ze zdumienia, a gdy usłyszał, że chleb i słoninę albo boczek jeszcze lepiej, to ruszył do sklepu i za chwilę przyniósł zakupy.

- Tylko pieniędzy nie mam, zapisze pan, po kwarantannie oddam - zaświeciła mu oczami i zamrugała, o ile w ogóle zauważył w tym bladym świcie, ale machnął ręką i wymamrotał, że i tak by przecież nie wziął, bo żeby się zarazić. Na koniec posłała mu jeszcze chyba całkiem szczery uśmiech, tzn. na jaki ją tylko było stać i nawet nie zdążyła się pożegnać, tak szybko zamknął okno. Zanim weszła do domu, wyrwała jeszcze garść szczypiorku sprzed czyjegoś domu. Zdecydowanie dobrze zaczął jej się dzień.

Zasiadł do stołu przed pełnym talerzem. Parowało znad gorącej, ledwo co z patelni zdjętej, potrawy. Kawałki ściętego białka niemalże pływały w wytopionej z boczku słonince, żółtko rozlewało się między skwarkami, zbierał je kawałkiem chleba, na widelec nabierał duże kawałki boczku, które chrupały mu w zębach. Słabo ścięta jajecznica rozpływała mu się w ustach, co rusz zlizywał z nich nadmiar tłuszczu i rzadkie żółtko. Cudowna uczta dla podniebienia. Całkiem zapomniał o tych nie skonsumowanych lodach truskawkowych.