Miasta strachu

Wsi spokojna, wsi wesoła, wsi straszna... - nie o wsi jednak będzie, a o strasznym mieście.

Jeśli ktoś myśli, że opowieści o zapadłych dołach, sprowadzających na manowce leśnych ścieżkach, miejscach, gdzie nogi robią się ciężkie jak kamienie, a po plecach spływa zimny pot, czy wreszcie błąkających się korowodach zakapturzonych postaci, które znikają pod wpływem dotyku, dotyczą tylko środowiska wiejskiego, ten jest w wielkim błędzie. Takie opowieści, a nawet jeszcze gorsze, krążą w również w mniej i bardziej nowoczesnych miejskich klimatach. Mało tego, tam gdzie wszystko wydaje się bardziej realistyczne i przewidywalne, takie niewytłumaczalne historie wywołują jeszcze większy strach i emocje. Tak było w domu babci, która mieszkała na samym dole trzypiętrowego budynku i mimo że góra nie była zamieszkana, to i tak wciąż nocami było słychać, jak ktoś sobie przemierza te puste pokoje tam i z powrotem zawsze o tej samej godzinie, a w końcu otwiera drzwi i schodami wychodzi na zewnątrz tylko po to, aby następnego znów w nocy poprzestawiać meble. Razem z babcią mieli wspólne wejście, ale jakoś nigdy nie mieli się okazji za dnia spotkać się w cztery oczy. 

W miastach jest zdecydowanie więcej nawiedzonych domów i mieszkań. Pewien pan, który wynajmował nieduże mieszkanie na piętrze, co noc musiał zmierzyć się z niewidzialną postacią, która prawie co noc chodziła po małym pokoju, przestawiała krzesła, otwierała szafę i półki, a w końcu siadała naprzeciw jego łóżka i do świtu się w niego wpatrywała. Wynajmujący dopiero jak przycisnął właściciela, to dowiedział się o poprzednim lokatorze, który popełnił tam samobójstwo. Ostatecznie budynek rozebrano, bo nikt nie chciał się tam wprowadzić, a nawet jak się ktoś znalazł, to i tak po kilku tygodniach uciekał. 

Mieszkańcy miast nie są też zupełnie wolni od zabobonów i przesądów - wystarczy popatrzeć na babcie, a nawet i mamy, które przywiązują czerwone wstążeczki do wózków z niemowlętami - czyżby podyktowane to było nowymi modowymi trendami? Gdzie można najwięcej nasłuchać się opowieści o duchach w mieście - w starych szpitalach, internatach, szkołach i dużych zakładach pracy, gdzie zawsze się jakaś ofiara znalazła. Nie można również zapomnieć o kościołach, pałacach i oczywiście zamkach - tam wszędzie błąkają się jak nie białe damy, to czarne psy, zakapturzone postacie i upiorni jeźdźcy na koniach. Kino grozy aż roi się od filmów, które opowiadają historię miast, które w całości zamieszkują duchy, upiory czy wampiry, do których trafiają przypadkowi podróżujący. Jeśli komuś trafia się świetna nieruchomość w wyjątkowo okazyjnej cenie - niech nie myśli, że po prostu ma szczęście - najpewniej zamieszkuje ją duch, albo nawet kilka, jak jeden dom w okolicach Częstochowy, który od lat nie może znaleźć właściciela, choć oglądających nie brakuje. Całkiem niedawno już miał się sprzedać, ale życzliwi sąsiedzi donieśli, że lepiej poszukać gdzie indziej...