Podano do stołu

Po zimowej zawierusze nastąpiły roztopy, a drzewa na powrót stały się mokre i dżdżyste. Nic to jednak nie przeszkodziło, aby lasy zamieniły się w spiżarnie, a domy zapachniały piernikami i kiszonymi buraczkami. Buraczany zakwas kipi głęboką czerwienią, a miski kolorowymi i czekoladowymi polewami i posypkami. W karmnikach pojawiło się siano, że pachnie nim na pół lasu - nic dziwnego, że co chwila spotyka się pędzące na łeb na szyję młode sarny, które gdzieś pogubiły mamy lub rozstały się z nimi na dobre, aby rozpocząć własne życie, mniej lub bardziej udane. Dzięcioły zapamiętale stukają w drzewa, a z krzewów dzikiej róży poznikały wszystkie owoce. Zbliżają się święta - radosne, udane i z suto zastawionymi stołami. Aż strach pomyśleć, bo Gorzka od miesiąca jest na diecie, co prawda póki co z marnym skutkiem, ale jednak. 

Znowu zacznie się gonitwa za karpiami, śledziami, a ze sklepowych koszy zniknie do ostatniej sztuki nawet najgorsza chińszczyzna. Czymś przecież trzeba zatkać te dziury i braki, które wynikły w ciągu roku z ułomnych, ludzkich charakterów. Ale od tego przecież są święta, żeby przymknąć oko na braki, cięte i zbyt długie jęzory, a z pamięci wymazać choć na chwilę wszystkie niesnaski i sytuacje, które przez cały rok odbierały nam zadowolenie z życia, sprawiały, że poduszki w nocy robiły się mokre, a papierosy znikały jeden po drugim z pudełka jakoś dziwnie szybko. 

Nawet Gorzka dała się namówić na zakup pachnącego sianka, które uparcie starał się wcisnąć jej pan z ekologicznymi jabłkami. Kupiła więc i jabłka, i sianko, i jemiołę i stertę cudnych ozdób świątecznych, które wykonały dzieci. Nie więc będą takie Wasze Święta - proste, kolorowe i radosne, jak te aniołki, bałwanki, bombki, krasnale, drzewka i inne błyskotki, które staną w domowych zaciszach, a przy tym zdrowe i ekologiczne, żeby nie trzeba było poszerzać garderoby!