Baileys

Irish Cream w kolorze mlecznej kawy o nieco gęstszej konsystencji jak mleko kondensowane, ale niesłodzone. To zupełnie coś innego niż piwo. Mrs. Gorzka przestała pić piwo. Teraz tylko sporadycznie wypija kilka łyków. Teraz tylko sporadycznie robi też kilka innych rzeczy. A pewnych rzeczy nie robi w ogóle.  A irish cream pije tylko dlatego, że dostała w prezencie i stało tak długo, że się butelka okropnie zakurzyła i żeby nie popełnić błędu znajomego, który wystawił przy koszu kilkadziesiąt pełnych butelek najróżniejszych alkoholów, bo wyszedł termin ważności, to otworzyła butelkę i spróbowała. Słodki, gęsty alkohol stał się namiastką deseru takiego lepkiego z karmelem, czekoladą i bitą śmietaną, którego nie wiadomo dlaczego,  wciąż sobie odmawia. Od którego kolana miękną i przyjemne ciepło rozchodzi się po całym ciele. Trochę jak herbatka z prądem, ale subtelniej. Gdyby go jadała codziennie, to w zupełności zrozumiałe, ale ona go sobie zawsze odmawia, że nawet nie wie tak naprawdę, jak smakuje. Albo taka szarlotka na ciepło z lodami. Zamawia innym, a ona tylko łyżeczkę wącha i wzrok syci, żeby poczuć namiastkę tego doskonałego deseru. Z poważną miną oznajmia, że zwyczajnie nie ma ochoty. Niedługo Gorzka zostanie fakirem.

Co prawda w ostatnim roku wydała na siebie więcej pieniędzy niż wypadało, ale w większości było to wydatki konieczne, bo albo dziura zrobiła się w spódnicy, albo nie posiadała już zupełnie pewnej części garderoby i trzeba było ją po prostu uzupełnić. Ale to nie jest takie rozpasanie, jak kawałek rozpływającego się, słodkiego do granic niemożliwości, wilgotnego ciastka z kleksem bitej śmietany i rozpuszczającymi się dwoma kulkami lodów waniliowych. To nie jest to samo.

Nie, niemożliwe, żeby Gorzka była aż taką hipokrytką. Albo pewne rzeczy robi w transie i nic potem nie pamięta. Wystarczy jednak zajrzeć do szafy. Szafa nigdy nie skłamie. Szafa prawdę ci powie. Pojawiły się tam trzy nowe spódnice, jedna para spodni i pięć nowych bluzek. Żakietu i kurtki też tu wcześniej nie było. I płaszcz. Do tego jeszcze dwie nowe sukienki. Nie, przepraszam, żakiet jest starszy, ale to i tak dużo, jak na okres od stycznia do października właściwie. A gdzie bielizna? Jej póki co nie kolekcjonujemy, jak się zrobi potrzebna, to i owszem zakupimy. Ale to i tak nadal nie ten jest deser.  To nie jest jeszcze to.

Dopiero dzisiaj Baileys dokonał tego, że w dołku na chwilę przestało ściskać.  

Tylko że rano jakoś dziwnie w okolicach wątroby zaczęło pobolewać.