Tyle słońca w listopadzie

Pozbierała Gorzka włosy z podłogi, których jest już ostatnio więcej niż sierści z trzech kotów.

  Pozbierała je co do jednego i z żalem je wyrzuciła, bo to przecież trochę jakby jej ubyło, jakby jej trochę już mniej było. Bo i przyszłości coraz mniej, to i Gorzkiej coraz mniej... Z dnia na dzień wszystkiego jest mniej, ale to co jest, jest jakby wyraźniejsze w smaku, jakby ktoś dodał szczyptę soli, bo każdy wie, że żeby wydobyć słodycz, trzeba nieco posolić. A Gorzka dzisiaj do cukiernicy dosypała soli i było tak pół na pół z tendencją ku słonemu. No i jak posolosłodziła swoją ranną kawę, to wyszło jakoś inaczej niż zwykle. Inaczej tydzień się zaczął. No i po raz pierwszy z satysfakcją Gorzka może zastosować znane przysłowie i do siebie chyba, że na mądrej głowie włos się nie uchowie, bo ma ich co najmniej o połowę mniej niż zawsze.

Włosów mniej, przyszłości mniej i słońca mniej. Nostalgiczny miesiąc listopad chyli się ku końcowi dobitnie Gorzkiej tłumacząc, że bez światła ani rusz, że bez światła wszystkie drzwi się zamykają, że wychodzą z ludzi najgorsze (skrupulatnie skrywane) przywary, że drzwi otworzą się ponownie, ale tylko gdy zaświeci, bo w każdym innym przypadku wolnoć Tomku w swoim domku, bo na każdym kroku uważaj co mówisz, bo ci p..ę albo wiadro pomyj na ciebie wyleję...

 

Przykry miesiąc dobiega końca ustępując miejsca innemu. Miesiąc grudzień zacznie się przepychankami przy ladach, roszczeniami o najlepszy kawałek ligawy wołowej i o najtłustszą gęś mrożoną. Gorzka od kilku dni suszy cytryny i pomarańcze i wszędzie zaczęło ładnie pachnieć, i psychicznie zaczyna się nastawiać do świadomego wymarszu w sklepy. Łowy najpewniej odbędą się już w najbliższą niedzielę lub w jeden z kolejnych następujących dni. 

Wygrzebała z dna szafy mitenki, które wśród znajomych zrobiły z niej osobę podejrzanie nieokreśloną albo nawet podejrzaną, bo przecież nikt normalny na wsi nie nosi takich rękawiczek, a jeśli nawet takie ma, to ze zwykłej przyzwoitości nie zakłada ich do kościoła, ale chowa głęboko na dnie szuflady, żeby wyciągnąć je sobie tylko wtedy, gdy nikt nie widzi i dać upust swojej perwersji naciągając je z namaszczeniem na dłonie najlepiej nago, przyglądając się przy tym z zaciekawieniem w lustrze. Problematyczne rękawiczki bez palców traktowane są nieco jak bielizna, ale nie taka zwykła bawełniana tylko nieco zbyt dużo koronkowa i za bardzo wycięta. Jak taką bezwstydną rzecz można tak publicznie manifestować? A tłumaczeniem, że to tak tylko do samochodu, bo w zwykłych kierownicę źle trzymać, można sobie tylko zaszkodzić, bo tylko winny przecież się tłumaczy.  Albo pończochy.  Z pończoch to już w ogóle nie da się wytłumaczyć, najlepiej w ogóle się nie przyznawać, że się je nosi czy chociażby posiada, choćby po to, żeby uniknąć niewygodnych pytań typu: "A po co ci to?"  No i weź tu teraz wytłumacz...

Gorzka ostatecznie przypieczętowała i tak już nadwątloną swoją reputację włócząc się po obcych cmentarzach tudzież innych obcych miejscach zupełnie samotnie.

Dzisiaj z rana zmroziło, a potem słońce wystrzeliło tak wysoko, że Gorzką jak korek wyrzuciło z domu, bo jej się na chwilę zdało, że sił jej przybyło. Złudzenie to jednak było chwilowe. Słońce jakoś szybko się schowało z powrotem i Gorzka też. Jak ślimak w muszelkę albo... no właśnie albo jak co?