"Traktat o łuskaniu fasoli" W. Myśliwski

"Czy myśmy się już kiedyś nie spotkali? Tylko gdzie, kiedy?" 

No właśnie, tylko gdzie i kiedy? Dlaczego ta właśnie twarz wydała mi się znajoma? Znamy to uczucie, prawda? A bohater mówi dalej, "Czuję się tymi twarzami niczym pieczęciami cały w środku obity."

Jeżeli ktoś w swoim mniej lub bardziej poukładanym życiu wierzy, że nic nie dzieje się przypadkowo, a wszystko co nam się przydarza, to sprawa przeznaczenia, to może się okazać, że jest w wielkim błędzie albo sam na siebie kręci bicz. 

Książkę o tym niesamowitym tytule wzięłam do ręki już dość dawno, ale nie mogłam nic o niej napisać, nie mogłam nawet uporządkować swoich wrażeń i refleksji po przeczytaniu. To książka po którą już nie sięgnę, żeby drugi raz przeczytać. Trafiła na tę moją chlubną listę, a niewiele jest tam pozycji. To książki które raz przeczytane, zrobiły na mnie takie wrażenie, że nie jestem w stanie sobie tego drugi raz zrobić. Natomiast w mojej pamięci zapisują się tak dobitnie, że będę je pamiętać do przysłowiowej "grobowej deski".

Gdybym chciała streszczać albo napisać o czym jest, to chyba najłatwiej po prostu napisać, że o życiu. A życie nie kołem fortuny się toczy, ale właśnie przypadkami, bo nawet przeznaczenie w słowach głównego bohatera, to "szczególnie złośliwy przypadek".

I naprawdę jest tylko to, co sobie wyobrazimy, bo ileż razy w swoim życiu zastanawiamy się, czy mnie się to naprawdę przytrafiło, czy ja to sobie tylko wyobraziłem?

I jacy naprawdę jesteśmy, czy tak jak nas widzą inni, czy jak my siebie postrzegamy? Bo przecież "z latami stajemy się sami do siebie mało podobni".

 

Główny bohater jest niesamowity. Czasami się zastanawiam, czy to wciąż ten sam chłopiec, któremu życie uratowała świnka Zuzia, który postanowił kupić sobie kapelusz właśnie taki a nie inny, który  grę na saksofonie traktował jako jedyną pewną rzecz, który musiał uwierzyć w nowy lepszy świat, bo starego już po prostu nie było...

Gdybym chciała cała historię ująć w ramy, to byłoby mi trudno. Owszem, jest dzieciństwo, młodość, szkoła, pierwsza praca, kobiety, miłość, saksofon, wojna, pociągi,  no może nie tak całkiem po kolei, ale jest. A między tym wszystkim jest cały ogrom ludzkich przemyśleń, które jak ziarenka fasoli przelatują między palcami, a człowiek się wtedy zastanawia, czy to na pewno było? Nawet sny dostały tutaj swoje miejsce w rzeczywisttości, że już nie wiadomo, czy to sny czy nie.

Rozczulił mnie moment kupowania kapelusza, a  o całej historii saksofonu nawet nie wspomnę, ujęły mnie rozważania o miłości na ostatnich stronach książki, rozmowy o ciastkach, historie psów, kobiet i mężczyzn. Ale książka wcale o czułych i miłych rzeczach nie mówi. Jest wojna, głód, bieda, zło. Są ludzie, którzy próbują w tym wszystkim żyć, dostosować się. 

Czy przypadki są po to, aby spotkać się z odpowiednimi ludźmi, nawet jeśli mamy ze sobą tylko chwilę porozmawiać?  A ludziom ciężko ze sobą rozmawiać. Czasem wydaje nam się, że mamy sobie tyle do powiedzenia, a nagle pustka. Na początku było słowo i "wszystko od słów zależy". "Jakie słowa, takie rzeczy, zdarzenia, myśli, wyobrażenia, sny i wszystko, nawet co na samym dnie człowieka. Byle jakie słowa, to byle jaki człowiek, byle jaki świat, byle jaki nawet Bóg."

Ot takie moje spojrzenie na traktat...

Wszystkie cytaty pochodzą z książki z wyjątkiem tego biblijnego ;)